Populaire berichten

woensdag 26 januari 2011

Vliegende postbode

tja, een ongelukje zit in een klein hoekje zeggen ze toch? Dit maal was het een klein stoeprandje.

Ik nam dinsdag met mijn postfiets met fietskar erachter het bochtje net iets te krap. De fietskar vloog over de kop, trok mijn fiets met zich mee en ik werd gelanceerd over mijn stuur. Plat op mijn buik aan de andere kant van de straat, ik zag mezelf vliegen.

Een hele vriendelijke meneer die een stukje voor me fietste kwam terug om me overeind te helpen, jammer van degene met de auto die er eerder was maar gewoon voor me bleef staan wachten tot de weg weer leeg was, wat zijn er toch vreemde mensen op de wereld! Is het nou zo moeilijk om in ieder geval even te vragen of het gaat? Maar goed, alles deed het nog dus ik kon op weg naar mijn wijk.

Eenmaal aangekomen merkte ik toch dat ik wat last had van mijn hand, ik kon mijn pakketten post niet pakken en de tijd opschrijven lukte ook niet, maar ach, dat gaat wel over toch. Ik heb met veel moeite mijn wijk weggebracht maar aan de 2e wijk ben ik niet begonnen, ik kreeg de brievenbussen niet meer open, kon de post niet pakken en mijn fiets vasthouden ging ook niet meer. Thuis dus toch maar even de huisarts gebeld en ik mocht eind van de middag even langs komen. Om kwart over vier stond ik weer buiten met een verwijsje om een foto te laten maken, dat kon tot vijf uur stond op het formulier, dus ik ben gelijk op de fiets gestapt om vervolgens om tien over half vijf te horen dat ze toch echt maar tot half vijf open waren en ik dus morgen maar weer terug moest komen.

Dus vanmorgen ben ik gelijk vanuit school door gefietst en was ik als eerste aan de beurt. Drie foto's gemaakt en toen kreeg ik na vijf minuutjes te horen dat ik weer naar huis mocht, het was niet stuk. Goed nieuws dus, nu gewoon rust houden en wachten tot het over is.

Alleen hoe leg je een kind van 1,5 uit dat mama hem niet steeds op kan pakken omdat d'r hand zeer doet of dat mama d'r hand nu niet in allerlei onnatuurlijke houdingen kan houden om een jas aan te doen terwijl hij net dat ene speeltje wil pakken. Best lastig hoor! Er is ook niets aan te zien natuurlijk, als er nou verband om zit of gips dan zou dat misschien nog schelen, maar dit is toch moeilijker te begrijpen, zelfs Romy snapt het nog niet goed.

Maar ach, het komt wel weer goed, alles duurt nu hooguit wat langer, beetje jammer alleen dat ik nog een flink aantal jurkjes in bestelling heb, dat wordt straks even flink doorwerken als mijn hand het weer doet. Maar ook dat komt wel goed.

Nu heb ik gewoon verplicht rust en dat is ook wel eens lekker.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten