Pfff, wat een zooitje

Zo Sinterklaas is voorbij! Wat zijn we allemaal weer verwend. Nu nog even een kast zoeken waar al het nieuwe speelgoed weer in kan.

Maar wat was het ook weer gezellig, dit blijft toch het leukste feest van het jaar vind ik. Heerlijk hoe die kinderen er in op gaan. Romy kon niet wachten, we vierde het zaterdag met de schoonfamilie en konden pas beginnen na mijn werk. Dat was wel erg lang wachten hoor! De kadootjes werden dan ook in sneltreinvaart uitgepakt en wat waren ze blij allebei!

Zondag hebben we het nog in het klein over gedaan bij mijn ouders. En ook toen waren ze beide weer net zo enthousiast als op zaterdag.

Maandagochtend gingen we vol goede moed naar school, Romy had er zin in en wilde dolgraag haar nieuwe prinsessentas laten zien. Tja, jammer..... bleek ze vrij te zijn! Ach wat was ze teleurgesteld en toen ging ze ook nog onderuit op het spekgladde schoolplein. Arm kind.

Maar dinsdag nieuwe dag en nieuwe kansen! Oma zou haar naar school brengen want Milan kreeg zijn buisjes en zijn neusamandelen werden geknipt. Ik zou dus samen met mijn man naar het ziekenhuis gaan. Helaas werd ik s'nachts om 3 uur kotsmisselijk wakker. Ik dacht dat het door de spanning kwam maar ik kreeg het niet onder controle, het werd niet minder en ik zat de rest van de nacht op het toillet. Oma is dus uiteindelijk mee gegaan naar het ziekenhuis en ik heb Romy naar school gebracht. Weer een teleurstelling voor d'r want ze wilde zo graag oma d'r klas laten zien. Maar ik heb het goed gemaakt! Het is me gelukt om 3 invlechten in d'r haar te krijgen, ze was supertrots!

Met Milan is het heel goed gegaan, hij was echt een bikkel, zo heb ik begrepen. Hij speelde dinsdagmiddag ook weer lekker met zijn zus alsof er niets gebeurd was.

Tja en toen dinsdagavond..., ik was alleen thuis, manlief had een vergadering en ik had een avondje op de bank gepland met de computer en mijn haakwerkje op schoot. Nou niet dus! Tijdens mijn favoriete soap kwam Romy huilend naar beneden, ze had zichzelf en haar bed helemaal onder gespuugd. Zo zielig! Nadat ik haar schoon gespoeld had onder de douche was natuurlijk Milan ook wakker. Dus zo zaten we even later gezellig met zijn drieen en een emmer op de bank. Nu ben ik panisch voor overgeven en hier thuis hebben wij een ongeschreven regel dat mijn man de zorg op zich neemt als de kinderen aan het spugen zijn. Ik doe de poep! Maar ja, die was er natuurlijk niet.

Maar ik heb me keurig gedragen, ik ben bij mijn meisje gebleven, heb tot 2x toe de bank schoon gemaakt en ze mocht bij me in bed liggen. Ik ben gewoon helemaal trots op mezelf! Nou ja, als moeder zijnde kan je natuurlijk ook niet anders!

En dan is het woensdagochtend. Ik voel me al iets beter maar zeker nog niet optimaal. Romy houden we voor de zekerheid maar thuis en manlief is op. Alleen Milan huppelt overal vrolijk tussendoor. Achteraf had Romy nergens meer last van maar het kinderfeestje wat ze eigenlijk vanmiddag had hebben we toch maar afgezegd. Ze vond dat ook niet zo erg want ze vond dat ook wel erg spannend. ' Mama' zei ze, 'het is niet erg, ik ga gewoon een andere keer met hem afspreken om zijn kadootje te geven'.

Maar wat doe je dan, we wilden haar wel een beetje rustig houden maar dat wilde ze zelf eigenlijk niet. Nu vroeg Romy zondagavond al of we de kerstboom op gingen zetten. 'Sinterklaas is nu voorbij dus is het kerst' zei ze. Dat hebben we nog even uit kunnen stellen maar vandaag hebben we hem toch maar opgezet. Dit jaar hebben we paars met zilver in de boom. Romy heeft zelf mooie groepjes van de ballen gemaakt en ook Milan heeft zijn best gedaan.

Zo en dan is het woensdagavond, ik wilde aan de nieuwe K3 jurkjes beginnen en vroeg naar bed maar inmiddels is het al weer 11 uur, heb ik nog niets gedaan aan de jurkjes en is het ook niet vroeg meer. Nou ja, morgen weer een dag!